Epon （rede óptica pasiva de Ethernet）
A rede óptica pasiva Ethernet é unha tecnoloxía PON baseada en Ethernet. Adopta un punto á estrutura multipunto e á transmisión de fibra óptica pasiva, ofrecendo múltiples servizos a través de Ethernet. Epon Technology está normalizada polo grupo de traballo IEEE802.3 EFM. En xuño de 2004, o grupo de traballo IEEE802.3EFM lanzou o estándar Epon - IEEE802.3AH (fusionado no estándar IEEE802.3-2005 en 2005).
Neste estándar combínanse as tecnoloxías Ethernet e PON, coa tecnoloxía PON empregada na capa física e o protocolo Ethernet empregado na capa de enlace de datos, empregando a topoloxía de PON para conseguir o acceso Ethernet. Polo tanto, combina as vantaxes da tecnoloxía PON e da tecnoloxía Ethernet: baixo custo, alto ancho de banda, escalabilidade forte, compatibilidade con Ethernet existente, xestión conveniente, etc.
GPON (pon capaz de gigabit)
A tecnoloxía é a última xeración de estándar de acceso integrado óptico de banda ancha baseado en ITU-TG.984. X estándar, que ten moitas vantaxes como o alto ancho de banda, a alta eficiencia, a gran área de cobertura e as interfaces de usuario ricas. A maioría dos operadores considera a tecnoloxía ideal para lograr a banda ancha e a transformación completa dos servizos de rede de acceso. GPON foi proposto por primeira vez pola organización FSAN en setembro de 2002. A partir disto, ITU-T completou o desenvolvemento de ITU-T G.984.1 e G.984.2 en marzo de 2003 e estandarizouse G.984.3 en febreiro e xuño de 2004. Así, formouse finalmente a familia estándar de GPON.
A tecnoloxía GPON orixinouse no estándar de tecnoloxía ATMPON que se formou gradualmente en 1995, e PON significa "rede óptica pasiva" en inglés. GPON (rede óptica pasiva de gigabit) foi proposta por primeira vez pola organización FSAN en setembro de 2002. En base a isto, ITU-T completou o desenvolvemento de ITU-T G.984.1 e G.984.2 en marzo de 2003 e estandarizouse G.984.3 en febreiro e xuño de 2004. Así, a familia estándar de GPON foi formada en última instancia. A estrutura básica dos dispositivos baseados na tecnoloxía GPON é similar á PON existente, composta por OLT (terminal de liña óptica) na oficina central, ONT/ONU (terminal de rede óptica ou unidade de rede óptica) no extremo do usuario, ODN (rede de distribución óptica) composto por fibra de modo único (fibra SM) e divisor pasivo e sistema de xestión de rede que conecta os dous primeiros dispositivos.
A diferenza entre Epon e Gpon
GPON utiliza a tecnoloxía de multiplexación de división de lonxitude de onda (WDM) para habilitar a carga e descarga simultánea. Normalmente, úsase un portador óptico de 1490 nm para a súa descarga, mentres que un portador óptico de 1310 nm é seleccionado para a carga. Se hai que transmitir sinais de TV, tamén se empregará un portador óptico de 1550 nm. Aínda que cada ONU pode conseguir unha velocidade de descarga de 2.488 Gbits/s, GPON tamén usa o acceso múltiple de división de tempo (TDMA) para asignar unha franxa horaria determinada para cada usuario no sinal periódico.
A taxa de descarga máxima de XGPon é de ata 10 gbits/s, e a taxa de carga tamén é de 2,5 Gbit/s. Tamén usa a tecnoloxía WDM e as lonxitudes de onda dos transportistas ópticos ascendentes e descendentes son de 1270 nm e 1577nm, respectivamente.
Debido ao aumento da taxa de transmisión, pódese dividir máis ONUS segundo o mesmo formato de datos, cunha distancia máxima de cobertura de ata 20 km. Aínda que XGPon aínda non foi moi adoptado, proporciona un bo camiño de actualización para operadores de comunicación óptica.
Epon é totalmente compatible con outros estándares Ethernet, polo que non hai necesidade de conversión ou encapsulado cando está conectado a redes baseadas en Ethernet, cunha carga útil máxima de 1518 bytes. Epon non require o método de acceso CSMA/CD en determinadas versións Ethernet. Ademais, como a transmisión de Ethernet é o principal método de transmisión de rede local, non é necesario a conversión do protocolo de rede durante a actualización a unha rede de área metropolitana.
Tamén hai unha versión Ethernet de 10 Gbit/S designada como 802.3AV. A velocidade real da liña é de 10.3125 gbits/s. O modo principal é un enlace ascendente de 10 gbits/s e enlace descendente, con algúns usando enlace descendente de 10 gbits e 1 gbit/s.
A versión Gbit/S usa diferentes lonxitudes de onda óptica na fibra, cunha lonxitude de onda descendente de 1575-1580 Nm e unha lonxitude de onda ascendente de 1260-1280 Nm. Polo tanto, o sistema de 10 gbit/s e o sistema estándar 1gbit/s pódense multiplexar a lonxitude de onda na mesma fibra.
Integración de triple xogo
A converxencia de tres redes significa que no proceso de evolución desde a rede de telecomunicacións, a rede de radio e televisión e Internet ata a rede de comunicación de banda ancha, a rede de televisión dixital e Internet de nova xeración, as tres redes, mediante a transformación técnica, tenden a ter as mesmas funcións técnicas, o mesmo alcance empresarial, a interconexión de rede, a interconexión de recursos, e poden proporcionar usuarios con voz, datos, radio e outros servizos. A triple fusión non significa a integración física das tres redes principais, senón que se refire principalmente á fusión de aplicacións comerciais de alto nivel.
A integración das tres redes é amplamente utilizada en varios campos como o transporte intelixente, a protección ambiental, o traballo do goberno, a seguridade pública e as casas seguras. No futuro, os teléfonos móbiles poden ver a televisión e navegar por internet, a TV pode facer chamadas telefónicas e navegar por internet e os ordenadores tamén poden facer chamadas telefónicas e ver a televisión.
A integración das tres redes pódese analizar conceptualmente desde diferentes perspectivas e niveis, implicando a integración tecnolóxica, a integración empresarial, a integración da industria, a integración terminal e a integración da rede.
Tecnoloxía de banda ancha
O principal corpo de tecnoloxía de banda ancha é a tecnoloxía de comunicación de fibra óptica. Un dos propósitos da converxencia de rede é proporcionar servizos unificados a través dunha rede. Para ofrecer servizos unificados, é necesario ter unha plataforma de rede que poida soportar a transmisión de varios servizos multimedia (medios de comunicación de streaming) como audio e vídeo.
As características destes negocios son unha alta demanda empresarial, un gran volume de datos e os requisitos de alta calidade do servizo, polo que normalmente requiren un ancho de banda moi grande durante a transmisión. Ademais, desde unha perspectiva económica, o custo non debe ser demasiado alto. Deste xeito, a tecnoloxía de comunicación de fibra óptica de alta capacidade e fibra óptica sostible converteuse na mellor opción para os medios de transmisión. O desenvolvemento da tecnoloxía de banda ancha, especialmente a tecnoloxía de comunicación óptica, proporciona un ancho de banda necesario, calidade de transmisión e baixo custo para transmitir varias informacións empresariais.
Como tecnoloxía de piares no campo de comunicación contemporánea, a tecnoloxía de comunicación óptica está a desenvolverse a unha taxa de 100 veces cada 10 anos. A transmisión de fibra óptica con enorme capacidade é a plataforma de transmisión ideal para as "tres redes" e o principal portador físico da futura estrada de información. A tecnoloxía de comunicación de fibra óptica de gran capacidade aplicouse amplamente en redes de telecomunicacións, redes de computadoras e redes de radiodifusión e televisión.
Tempo de publicación: decembro-12-2024